Kortrijk op rapport : redder Storck bracht discipline in wispelturige spelersgroep
Met de bekerfinale en de Play-Offs moet de apotheose van het Belgische voetbalseizoen er nog aan komen, maar voor negen ploegen uit de Jupiler Pro League zit het werk er sinds zondagavond op. Zij kunnen aan hun (welverdiende?) vakantie beginnen, weliswaar pas nadat VoetbalPrimeur.be hun eindrapport heeft doorgestuurd. In deze aflevering: VP’s rapport over KV Kortrijk.
Eindstand
14e met 31 punten
8W – 7G – 19V
Doelpuntensaldo: 37 - 61
Hoogtepunt
Op speeldag 10 wacht KVK, dat zelf niet al te denderend uit de startblokken is geschoten, een titanenklus. Royal Antwerp FC komt namelijk over de vloer met een rapport van 27 op 27 in de tas. Die perfecte score wordt in het Guldensporenstadion echter gefnuikt. In een sterke eerste helft klimt Kortrijk op 2-0, dankzij doelpunten van Felipe Avenatti en Faïz Selemani. Na de pauze verdedigt de thuisploeg die met hand en tand. Wat een scalp!
Dieptepunt
De degradatiestrijd heeft vieze kantjes en daar kan nu ook Kristof D’Haene over meespreken. Wanneer KVK op 6 november onderuit gaat aan de Oostendse kust (3-1), eisen de meegereisde fans een verklaring. Eén van hen scheldt zelfs aanvoerder D’Haene, nochtans een chouchou bij uitstek, de huid vol. Die barst in tranen uit en stapt verweesd van het veld. Die pijnlijke taferelen werden vorige week gelukkig met de mantel der liefde bedekt op zijn grote afscheidsfeest.
Seizoen in een notendop
Mark van Bommel liet het zich enkele weken al ontvallen: het is haast niet te geloven dat dit Kortrijk zo laag geëindigd is. Kwalitatief beschikt het over een kern die zou moeten kunnen meedingen naar een stek in de Europe Play-Off. Aangezien daar niets van in huis gekomen is, dringt een diepgaande introspectie zich op. De kwalijkste diagnose lijkt alvast dat De Kerels zelden regelmaat in hun prestaties konden leggen. Ter illustratie: de helft van hun acht competitiezeges boekten ze tegen een elftal dat in de top-zes is geëindigd. Die statistiek impliceert enerzijds dat de spelers in staat zijn om ook de groten het vuur aan de schenen te leggen, maar anderzijds dat het tegen de ‘kleintjes’ al eens aan motivatie ontbrak …
Lopen er misschien te moeilijke karakters rond in Kortrijk? Spelers als Pape Habib Gueye en Selemani staan in ieder geval te boek als ‘jongens met een handleiding’, om van de mislukte gok rond Didier Lamkel Zé nog maar te zwijgen. Pas toen Bernd Storck met ijzeren hand discipline en structuur aanbracht, vormde KVK wekelijks een hechte groep. Zijn komst kwam uiteindelijk geen week te vroeg, want in het eindklassement steken de West-Vlamingen niet bijster hoog boven de rode streep uit. In de zomermercato zal KVK (als het budget dat toestaat) toch enkele hiaten moeten opvullen.
Bepalende spelers
Voor de derde jaargang op rij kroonde Selemani zich tot de beste schutter der Kortrijkzanen. Hoewel hij net dat tikkeltje minder flitste dan voorheen, was zijn inbreng dus opnieuw doorslaggevend. De echte ster van het elftal fonkelde evenwel in de achterhoede. Tsuyoshi Watanabe kwam als enige veldspeler uit de JPL élke minuut in actie én leverde daarin ook nog eens onversneden kwaliteit af. In doel bleek Tom Vandenberghe een aangename ontdekking, terwijl Abdelkahar Kadri in enkele wedstrijden heerlijk voetenwerk liet bewonderen. Voor die laatste is het nog zaak om regelmaat te vinden. En uiteraard trok ook D’Haene als vanouds zijn streng. Met de redding en een strafschopdoelpunt-in-twee-tijden in zijn afscheidsmatch trok de sympathieke linksachter met een gerust hart de stekker uit zijn professionele loopbaan.
De trainer(s)
Drie maal is scheepsrecht, ook in Kortrijk. Onder Karim Belhocine beleefde de club een povere seizoensstart, waardoor zich midden augustus al een ingrijpende beslissing opdrong. Op 1 september kreeg Adnan Custovic de sleutels in handen. Met zeges tegen KAS Eupen en Antwerp verliep de wittebroodsmaand naar behoren, maar nadien stortte KVK als een kaartenhuisje in elkaar. Zeven opeenvolgende wedstrijden zonder zege kostten ook hem de kop. Storck dan maar! Die kreeg tijdens het ongebruikelijke winter-WK een uitgelezen kans om zijn principes in het elftal te slijpen. Naar goede gewoonte duldde de Duitser geen afwijkelingen, hamerde hij op regeltjes en discipline en pakte hij de verdedigende lacunes aan. Met succes, want gelanceerd door een vroege boost tegen koploper KRC Genk (1-0-winst) maakte Storck zijn reputatie van degradatie-ontsnapper nog maar eens waar. Toch mag het bestuur deze zomer alweer op zoek naar een nieuwe T1, want de redder liet al eerder verstaan een ander pad te willen bewandelen.