Het succes van Kompany bij Burnley: huisanalist ziet gelijkenissen met Guardiola

Het succes van Kompany bij Burnley: huisanalist ziet gelijkenissen met Guardiola

16-03-2023 09:00 Laatste update: 18-03-2023 13:00
8

Vincent Kompany staat met Burnley aan de leiding van de Championship. Sinds zijn vertrek bij RSC Anderlecht, maakt hij indruk in Engeland. Huisanalist Andy Mulders neemt het systeem van de voormalige Rode Duivel onder de loep.


Het favoriete systeem van Vincent Kompany is een kruising tussen een GK-4-2-3-1, een GK-4-3-3 en een asymmetrische GK-3-4-2-1, waarbij de rechterkant iets hoger werd opgesteld dan de linkerkant.


Startopstelling bij een doeltrap of voetballen van achteren uit.

Als Burnley in balbezit is zakt een (defensieve) centrale middenvelder naast een centrale verdediger om een back-3 te creeren. De vleugelverdedigers duiken in de half spaces terwijl de flankaanvallers de brede zones bezetten. De andere centrale middenvelder vervult de rol van een enkele spil, maar Krijgt meestal het gezelschap van de omgekeerde vleugelverdediger, waardoor er een 3vs2 opbouwstructuur ontstaat.


Cullen (24) tussen Beyer (36) en Harwood-Bellis(8) (hij kan ook ernaast inzakken) om een ​​back-3 te creëren. De vleugelverdedigers - Roberts (14) en Maatsen (29) - keerden om in de half spaces, terwijl Tella (23) en Zaroury (19) de brede zones bezetten.


Gudmundsson (7) kan ook inzakken om een centraal overtal te creëren. Tella (23) en Zaroury (zijn de flanspelers die naar binnen zullen komen en ruimte zullen maken voor een opkomende ‘inverted wingback’ (zoals je kan zien aan de gele looplijn van Roberts) of een aanvallende wingback (zoals de blauwe pijl aangeeft bij Maatsen.)

De omgekeerde vleugelverdedigers (inverted wingbacks) van Burnley, Roberts (14) en Maatsen (29), speelden een cruciale rol in de wedstrijd. De omgekeerde vleugelverdedigers zorgden ook voor extra centrale passmogelijkheden om de (eventuele) smalle pressing te omzeilen.

Bovendien zijn ze gunstig tijdens verdedigende omschakelingen (wanneer de tegenstander balbezit wint). Ze zorgen ervoor dat de afstanden tussen spelers binnen de aanvallende structuur klein zijn, waardoor het team beter in staat is om druk tegen te gaan (drukken op het punt van een verdedigende overgang).

Het tempo en het uithoudingsvermogen van Ian Maatsen stelt hem in staat om heel snel van zijn eigen helft naar de final 3th te komen. Geen enkele full-back in het Championship (dit seizoen) die minstens 900 minuten speelde, heeft gemiddeld meer progressieve runs per 90 minuten dan de Nederlander Ian Maatsen. Maatsen is de meest creatieve speler van Burnley en houdt van een 1-2 actie met Cork, Tella, Brownhill of Zaroury. Hij is cruciaal voor de aanvallende output van Burnley.

Connor Roberts (of Vitinho) daarentegen zijn aanvallender dan Beyer, maar niet zo aanvallend als Maatsen, dus kan niet definitief worden omschreven als een rechtsback in een vier of een rechtsmiddenvelder in een drie, maar beiden kunnen een middelmatige, Kyle Walker-achtige rol spelen.

Officieel is het een back-4, want Manuel Tella (of Benson) lijken veel te aanvallend, en in staat om naar binnen te snijden om te dreigen, om als rechtsback te worden beschouwd.

De zwakte zou in theorie het gat zijn tussen Tella en Roberts (of Vitinho), maar omdat de laatste twee zo fit, atletisch en agressief zijn, kan een van beide het gat heel snel dichten en is het risico de moeite waard gebleken voor Kompany.

Spel Burnley en Kompany


Voorbeeld hoe de passing verloopt bij Burnley onder Kompany. Ongeacht de namen (die hier vermeld staan) weet iedere Burnley speler wat er van hem verwacht wordt.

Kompany wil dat zijn ploeg de pressing van de tegenstander naar zich toetrekt door uiterst geduldig te zijn in balbezit op eigen helft, door het centrale 5-tal (Connor Roberts of Vitinho, Taylor Harwood-Bellis, Jordan Beyer, Jack Cork en Josh Cullen) te laten circuleren.

Wanneer die pressing uitblijft, kunnen Cork en Cullen kantelen en het spel voor zich zien. Hierdoor wordt er een connectie gemaakt met de brede spelers en verloopt het spel via de “half-spaces”.

Het controleren van balbezit in de centrale zones van het veld op eigen helft is de sleutel tot de stijl van Burnley. In die zones (bekend als zone 5 en zone 8)  heeft Burnley 80% van de aanrakingen in wedstrijden gehad, waardoor tegenstanders gemiddeld slechts 20% hebben.


Zones voetbalveld met de “gouden zone” nummer 14. Waarom is dit de ‘gouden zone’? Van hieruit ontstaat het meeste gevaar.

Vergelijk dat eens met het als tweede geplaatste Sheffield United, dat gemiddeld 65% in zone 5 en 62% in zone 8 heeft, dan zie je hoe sterk Burnley op dat gebied is. Het leidende Premier League-team op die gebieden? Manchester City natuurlijk (83% in beide).

Technisch gezien komt de ervaren Jack Cork misschien het dichtst in de buurt van de ‘controleur’ van Burnley, maar hij is er niet vies van om de bal subtiel naar voren te brengen en zijn ervaring te gebruiken om overtredingen uit te lokken.

Josh Cullen kan dit ook bij vlagen, maar is op andere momenten de meest creatieve speler van dit team in de final 3th. In wezen werkt Vincent Kompany niet met een double-pivot, noch met een single-pivot: er is eerder een single-pivot-plicht die afwisselt tussen (bijvoorbeeld) Cork en Cullen.

Josh Brownhill valt zelden in die nummer 6-rol en is in plaats daarvan grotendeels vrij om druk te zetten, te creëren en de grote cijfers te leveren: vijf goals en vijf assists.

Dan het fenomeen van de “Valse 9”. Het is mogelijk dat Kompany geniet van de kans om een snelle, sterke, meedogenloze, eersteklas spits bij Burnley binnen te halen, maar evengoed geniet hij van de stilistische kansen die gepaard gaan met het niet hebben van een spits.

Burnley heeft de atypische # 9 in de vorm van Ashley Barnes, waarbij de spits gemiddeld de op een na hoogste schoten van binnen het oppositiegebied (3,3 exclusief penalty's) in het Championship maakt, maar hij heeft dit seizoen slechts 524 minuten actie gezien onder Kompany - 25% van de mogelijke minuten op het veld.

Als we dit allemaal in een rijtje plaatsen, dan zien we veel gelijkenissen met het Manchester City van Pep Guardiola.