Duivels krijgen amper kansen: "Te weinig durf om de beslissende pass te trappen"

De Rode Duivels hebben in hun partijen tegen Canada en Marokko hoegenaamd niet thuis gegeven. Vooral op aanvallend vlak sputtert de motor verschrikkelijk. Volgens Arnar Vidarsson is dat in de eerste plaats te wijten aan een mentaal probleem.

Na een grondige analyse van de partij tegen Marokko is de IJslandse bondscoach tot twee kernwoorden gekomen om de Duivelse prestaties samen te vatten. Er is nood aan "lef en over-mijn-lijk-mentaliteit, maar dan vooral van de spelers, want ik vind het soms iets te gemakkelijk om naar Martinez te wijzen", klonk het bij Villa Sporza. "Hij heeft bepaalde spelers zes jaar lang veel vertrouwen gegeven, maar ook beschermd voor de buitenwereld. Hij behandelt hen bijna als zijn kinderen. En voor je kinderen ga je door, tot het bittere einde."

De bal ligt niet in het kamp van Martinez, maar eerder van de groep. "Voor mij is het dan ook wel aan die spelers om dat vertrouwen in ontvangst te nemen en iets meer lef en over-mijn-lijk-mentaliteit te tonen. Als je wat ouder wordt, word je wat voorzichtiger, maar je mag dat lef niet verliezen", geeft Vidarsson aan.

Niet dreigend
Door dat gebrek aan bevliegingen hebben de Rode Duivels op deze wereldbeker nog maar nauwelijks kansen bij elkaar gesprokkeld. "Omdat je niet genoeg lef hebt, kom je ook maar aan weinig baltoetsen in de zestien meter van de tegenstander." De Rode Duivels raakten tegen Marokko amper tien ballen in de vijandelijke rechthoek, terwijl ze in totaal wel zo'n 650 passen gaven. "Er is dus te weinig durf aanwezig om die beslissende pass te trappen", besluit Vidarsson.

"Er is wel de intentie om diep te lopen, maar de bal wordt niet gespeeld. De data van de FIFA tonen aan dat er voldoende beweging is", aldus Vidarsson. Ter vergelijking: Kroatië raakte zeventien keer de bal in de Marokkaanse zestien meter, hoewel de Balkan-jongens in totaal minder passes gaven dan de Rode Duivels in hun duel.