Rode Duivels opgelet: Huisanalist licht sterke punten Canada uit

De Rode Duivels spelen woensdag hun eerste wedstrijd op het WK in Qatar. De tegenstander is Canada. Huisanalist Andy Mulders brengt een tweedelige analyse. Eerder kwamen de zwakke punten aan bod en nu is het de beurt aan de sterke punten van Canada.

Na jaren nauwelijks op de voetbalkaart te hebben gestaan, is Canada plotseling geplaatst voor het WK 2022 in Qatar. En dit onder de nieuwe leiding van John Herdman. Het Canadese nationale team heeft 70% van hun wedstrijden gewonnen sinds Herdman het overnam, in navolging van zijn persoonlijke successen met het Canadese damesteam, waar hij het land hielp twee Olympische bronzen medailles (2012 en 2016). Zijn eerste missie als Bondscoach van Canada was om de Canadezen te helpen een hun eerste kwalificatie voor een WK (sinds 1986) te behalen.

Verwachte opstelling

Het team van Bondscoach John Herdman heeft geen vaste formatie.

Tegen Mexico begon hij met een 1-3-4-3; tegen Costa Rica met een 1-4-4-2; tegen Panama met een 1-3-5-2; en in de wedstrijd tegen Jamaica begonnen ze met een 1-4-2-3-1. Als we naar de wedstrijd tegen Mexico gaan kijken, zien we halverwege de wedstrijd de formatie veranderen. Canada begon met een 1-3-4-3 maar veranderde tijdens de wedstrijd in een 1-4-4-2 in de tweede helft en eindigde voor het einde van de wedstrijd in een duidelijke 1-5-4-1. 

Zoals je kunt zien, is de formatie van Canada niet strikt. Dit is ook te zien aan de positionering van een van hun beste spelers, Alphonso Davies van Bayern München. Hij heeft geen vaste positie in het team en is gedurende de hele campagne tussen linksback, vleugelspeler, middenveld en aanvaller verschoven. Het team van Herdman heeft dus geen vaste formatie, maar past zich aan de zwakke en sterke punten van hun tegenstander aan. 

Ik verwacht Canada is een 1-5-2-1-2 opstelling (tegen België). Op doel zal Milan Borjan (FK Crvena zvezda) zeker spelen. Achteraan zijn Kamal Miller (CF Montreal)  en Steven Vitória (GD Chaves) vaak de startende centrale verdedigers, met Sam Adekugbe (Hatayspor) en Alistair Johnston (CF Montreal) als vleugelverdedigers. Toch verwacht ik ze tegen België met een 5-mans defensie. Dit wil zeggen dan Richie Laryea (Nottingham Forest) op de vleugelverdediging zal postvatten en dat Alistair Johnston iets meer de centralere rol zal opeisen. 

Op het middenveld zijn Stephen Eustáquio (FC Porto) en Jonathan Osorio (Toronto FC)  de eerste keuzes, maar ook de ervaren Atiba Hutchinson (Besiktas) en Mark-Anthony Kaye (Toronto FC) passen goed op deze posities.  Alphonso Davies (Bayern Munchen) heeft de voorkeur als aanvallende middenvelder. Ik heb dan nog voor Jonathan David (Lille OSC) en Cyle Larin (Club Brugge) gekozen, maar Ike Ugbo (Troyes)  en Buchanan (Club Brugge) zijn ook betrouwbare opties. Ike Ugbo als er meer fysiek gewerkt moet worden, Buchanan zal vooral de ruimtes op de flanken induiken.

Opbouw Canada

Een visueel voorbeeld van een snelle uitbraak van Canada.

Ik verwacht dat Herdman voornamelijk zal kiezen om in een dieper blok te zitten en af te wachten. Hierdoor kunnen ze de tegenstander uit hun posities lokken om dan gebruik te maken van de snelheid in de aanvallende omschakelingen. Ze hebben Jonathan David en de aalvlugge Alphonso David in aanvallend opzicht.  In het blok moeten de voorste vijf als een groep bij elkaar blijven om ruimtes in het midden te blokkeren, vooral omdat de verre vleugelspeler binnen zou moeten blijven. 

Ongeacht de gekozen formatie, geeft Herdman de voorkeur aan een ​​3-mans verdediging die de opbouw zullen verzorgen. Canada bouwt op in een 3+1 vorm. In een 3-4-3 formatie duwt een middenvelder hoger terwijl Eustáquio voor de achterste drie aansluit.  Vanuit aanvallend oogpunt geeft de ‘back 3’ een grotere kans om de vleugelspelers van de tegenstander naar buiten te trekken om ruimte achter hen te creëren, zodat de centrale verdedigers de vrije speler achter de eerste/tweede linie in de opbouw zouden kunnen bereiken. 

“Manipulatie van de vleugelspeler van de tegenstander is de sleutel tot de aanvallende omschakeling”.

Canada speelt vanaf de achterkant door middel van korte, progressieve passes, waarbij ze vaak de brede gebieden willen benutten. Eustáquio zoekt regelmatig naar verticale passes voorbij de middenlijn. 

In een back-four (4-mansverdediging) steekt de rechtsback (meestal gaat dit Johnston zijn) vaak naar binnen als centrale verdediger. (vb. Ze speelden in en tegen Mexico met een 4-4-2 en mocht Johnston niet hoog en wijd gaan spelen. Hij bleef vooral diep in de eerste linie. Daarmee vestigde hij de aandacht van de linksbuiten van de tegenstander en trok hem hoger uit positie, waardoor Vitória de bal naar Osorio achter de tweede linie kon bereiken).

Sterke punten
- Slimme en zeer snelle aanvallende omschakelingen

Canada moet het vooral hebben van hun snelle omschakelingen. Tegen de betere landen spelen ze heel compact en in een laag blok. Hierdoor ontstaat er ruimte voor de aanvallers. Laat deze aanvallende (& creatieve) spelers nu net enorm snel zijn met name Alphonso Davies en Jonathan David. Beide spelers zijn zeer gevaarlijk op de tegenaanval en hier teert Canada op. Achterin alles gesloten en gebruik maken van de vrije ruimtes voor de aanvallers.

In dit voorbeeld zien we de vleugelspeler van Canada de bal onderscheppen en speelt deze naar de defensieve middenvelder.

Vleugelverdediger scant de vrije ruimte en maakt de voorwaartse loopbeweging. Defensieve middenvelder wordt onder druk gezet en moet de bal (met het hoofd) terugspelen naar de centrale verdediger.

Omdat de centrale verdediger onder druk wordt gezet, moet hij de bal in 1 tijd verwerken en kies hier voor de lange bal voorwaarts.

Ondertussen kan de vleugelverdediger in alle vrijheid de bal controleren. Hier scant hij de vrije zones en de loopbeweging van de aanvaller.

De aanvaller doet teken dat hij gebruik wil maken van de ruimte in de rug van de verdediger. Vleugelverdediger kiest voor de individuele actie en kan hierdoor vrij naar doel stormen.

Hij behoudt het overzicht en kan scoren in de korte hoek.

- Zeer hechte, ambitieuze en multifunctionele groep

Veel spelers kennen elkaar al vanuit het jeugdvoetbal. Ze zijn een heel hecht team. Ze behalen voor het eerst een WK en daardoor hebben ze ook niets te verliezen. Elk punt is een gewonnen punt en een succes voor dit team. Door de multifunctionaliteit van de Canadese spelers en hun constante beweging, streven ze er voortdurend naar ruimte te creëren voor hun teamgenoten. Hun tactische flexibiliteit is bewonderenswaardig, evenals de multifunctionaliteit van de spelers.

We kunnen bijvoorbeeld een offensieve zet zien waarbij Davies, Larin en David later van een 1-3-4-3 naar een 1-4-4-2 gaan en die vervolgens koppelen aan Buchanan en Laryea. Eustáquio in het centrum is een belangrijke speler, die het spel ophoudt en het ritme van de wedstrijd  probeert te bepalen. Zeer belangrijke speler voor dit Canada.

Met dit voorbeeld wil ik de overgave en de passie van Canada benadrukken. Doelman Borjan maakt hier een zeer goede redding (goede bal, direct onder de lat).

Hij houdt op een cruciaal moment zijn ploeg op een 1-0 voorsprong tegen USA. Hier zie je hem de vuist ballen.

Naderhand volgt ook nog de vele felicitaties van meerdere medespelers.

- Aanvalslinie met Jonathan David en Alphonso Davis is zeer flexibel aan de tegenstanders

Deze twee namen mogen zeker niet ontbreken bij de sterke punten van dit Canada. Beide spelers zijn zeer explosief. Daarbij komt ook dat Jonathan David (die we kennen vanuit de Jupiler Pro League bij KAA Gent) ook nog doelgericht is. Ter vergelijking: Herdman heeft een meer consistente aanpak wanneer het team geen balbezit heeft, wat tegen verschillende soorten tegenstanders kan worden toegepast. Natuurlijk hebben de hoogte van de laatste lijn en de verlovingslijn nog steeds een sterke correlatie met de tegenstanders.

Structureel zou de spits wat dieper komen om de bal te ontvangen, dus de eerste instantie van dit team is hem te vinden. Als Larin (targetspits) kan draaien, dan is dit goed, maar zo niet, kunnen ze de snelle lopers zoeken of vleugelspelers gebruiken als derde man. In dat geval kunnen spelers als Davies (en Buchanan) naar binnen snijden om de ruimtes achter de centrale verdediger aan te vallen. Hierdoor komen de gevaarlijke spelers van Canada in de belangrijke zones om doelgerichte kansen af te dwingen.

Hier kan Canada een snelle omschakeling starten. Je ziet veel spelers van Canada in de eigen backlijn. Enkel Jonathan David en Cyle Larin staan buiten de backlijn.

Door de snelheid van David is hij als eerste op de bal en kan hij de volgende tegenstanders op snelheid, wendbaarheid en techniek uitschakelen. Hier zie je de afstand tussen David & bal vs. Tegenstander & bal.

David is ook hier sneller op de bal en kan verder de aanval voltooien. Cyle Larin behoudt het overzicht en scant de aanvallende vrije ruimtes.

In een later stadium mag Larin de bal toch ontvangen. Hij heeft hier twee opties. De individuele actie vs. De opkomende David inspelen in de vrije ruimte. Hij gaat kiezen voor de eerste optie.

Door deze keuze zorgt hij dat de tegenstander de defensieve keuzes moet maken in de eigen backlijn. Weer twee opties: afwerken op doel vs. afleggen voor de opkomende David.

Conclusie
Zoals hierboven al werd aangegeven is Canada een goed getraind, gedisciplineerd, hardwerkend, verenigd en mentaal sterk team onder Herdman. Ik verwacht dan ook dat ze het de meeste teams moeilijk kunnen maken. Op voorsprong komen tegen dit land is de boodschap. Tot nu toe was het een magische reis, eerste keer op een WK. De getoonde prestaties en teamgeest zijn zeer bemoedigend.