Degradatiespook waart vroeger rond dan ooit, meer ontslagen lijken onafwendbaar
Het eerste kwart van de Jupiler Pro League 2022-2023 zit al achter de kiezen. Terwijl Royal Antwerp FC nog steeds riant op de troon plaats neemt met het maximum van de punten, voelen enkele clubs zich onderaan langzaam wegzinken in het degradatiemoeras. Het stond in de sterren geschreven dat die klamme voeten zouden uitmonden in trainersontslagen. VoetbalPrimeur.be vreest dat er wel eens een (betreurenswaardig) record in de drukkende lucht zou kunnen hangen …
KV Kortrijk voelde zich niet te beroerd om het bal der C4’s te openen. Dat Karim Belhocine het gelag moest betalen, viel in zekere zin wel te begrijpen. Wie van januari tot augustus slechts twee schamele driepunters weet te boeken, voelt de poten ongenadig vanonder zijn stoel weggezaagd worden. Niettemin merkt ook KVK dat een trainerswissel niet per se een wondermiddel is, op het kortetermijn schokeffect na. Opvolger Adnan Custovic sprokkelde dan wel een gouden zege aan de Kehrweg, de voorbije weken kreeg hij tot twee maal toe duidelijke 4-1-cijfers onder de neus geduwd. Er ligt nog werk op de plank, om een eufemisme boven te halen …
In navolging van de Kortrijkzanen besloot men een vijftigtal kilometer verder noordwaarts hetzelfde pad te bewandelen. Dominik Thalhammer werd door Cercle Brugge aan de deur gezet, een beslissing die voor heel wat meer onbegrip zorgde. Toen de Oostenrijker vorige herfst zijn intrede maakte op Jan Breydel, loodste hij De Vereniging naar een ongeziene stuntreeks mét een moderne, welomlijnde spelvisie. Van die hosannastemming schoot na een mindere seizoensstart blijkbaar zo weinig over dat technisch directeur Carlos Aviña de botte bijl bovenhaalde. Of hoe de waan van de dag koning blijft in voetballand.
Nochtans legde Cercle allesbehalve zieltogende prestaties op de mat. Tegen KV Oostende gaven de spelers het grotendeels zelf uit handen door een 2-0-voorsprong niet over de streep te trekken. Een ommezwaai die Thalhammer het hoofd zou kosten, al spraken de amper vijf gemaakte doelpunten tot dusver nu ook niet bepaald in zijn voordeel. Ondermaatse cijfers, dat zeker, maar vallen die in (minstens) even grote mate niet de aanvallers te verwijten? Kevin Denkey liet al enkele opgelegde kansen onbenut, waaronder zelfs een strafschop. Collega Ayase Ueda bleek op zijn beurt nog niet de doelpuntenmachine zoals besteld. De (kwalijke?) traditie wil echter dat de coach steevast als schietschijf dient.
De geschiedenis herhaalt zich
Twee ontslagen nog voor de Jupiler Pro League twee maanden ver is, het is niets om trots op te zijn. Toch is het geen uitzondering dat clubs al vroeg aan de noodrem trekken. Integendeel, de voorbije jaren viel er telkens wel een vroeg vertrek te betreuren. Zo kreeg Peter Maes vorig seizoen de twijfelachtige eer om het trainersbal te openen. Veel zoden zou het overigens niet aan de dijk brengen bij K. Beerschot V.A. … Aan het einde van de rit klokten onze clubs af op liefst twaalf ontslagen coaches. Met andere woorden: twee derde voelde zich onderweg niet in veilige handen.
Nu zitten we dus aan twee vertrekkers, maar dat is klein bier in vergelijking met de jaargang 2020-2021. Toen vonden er zomaar even vier (!) wissels plaats nog voor september verstreken was. Het turbulente bewind bij KAA Gent spande de kroon (weet je nog, de mismatch met Laszlo Bölöni na de te snelle ingreep rond Jess Thorup), maar ook RSC Anderlecht en KRC Genk deden hun duit in het zakje. Het zou het begin inluiden van de alleenheerschappij van Vincent Kompany in het Lotto Park. Ook dat verhaal is inmiddels al geschreven.
Torenhoge degradatiekoorts
Twee jaar geleden waren het zowaar de topclubs die al vroeg tot drastische actie overgingen. Dat ligt deze jaargang anders: vooral onderaan wordt het nodige paniekvoetbal verwacht. Om de oorzaak daarvan te vinden, hoef je geen diploma wiskunde op zak te hebben. Het aantal rechtstreeks dalers ten opzichte van vorig seizoen is opgetrokken van één naar drie. Vanaf de zomer van 2023 moeten we in de JPL immers met zestien vertegenwoordigers verder. En dus kan een tegenvallende (openings)reeks meteen tot ondraaglijke stress leiden in de vele bestuurskamers, met Cercle en Kortrijk als prille voorbeelden.
Niet te verwaarlozen kanttekening daarbij: voor zowel KVK als Cercle zag en ziet het er voorlopig helemaal nog niet onomkeerbaar uit. De Kerels staan zelfs op een veilige plek, weliswaar dankzij drie extra punten onder Custovic. Dat geldt niet voor de jongens in groen-en-zwart, maar die hebben eveneens al een zege mogen vieren én zouden zonder black-out tegen KVO virtueel de veertiende plek bekleden. Om maar te zeggen dat alles nog op een zakdoek ligt … Hoewel eigenlijk geen enkele ploeg haar start volledig gemist heeft, besloten er twee om een frisse oefenmeester voor de groep te zetten. Het toont enkel de enorme druk aan die de spreekwoordelijke ketel nu al doet fluiten van jewelste.
Je kan er bijgevolg gif op innemen dat het niet bij dit tweetal zal blijven. Het heeft er net alle schijn van dat Belhocine en Thalhammer straks een rist opvolgers krijgen. In de eerste plaats moet dan gekeken worden naar laagvliegers als Oostende, KAS Eupen en RFC Seraing, al staat er bij elk van die clubs wel een ervaren vakman aan het roer. Zo richten de meeste schijnwerpers zich nu op Mbaye Leye, nochtans pas sinds eind juli aan de bak bij SV Zulte Waregem. Ondanks een keurig begin qua spelniveau dreigt de Gaverbeek de komende weken te overstromen. Het valt te hopen dat kapitein Leye het schip snel naar rustigere wateren weet te navigeren.