Via buitenland naar de grote rivaal: Yaremchuk gaat illustere voorgangers achterna

Via buitenland naar de grote rivaal: Yaremchuk gaat illustere voorgangers achterna

30-08-2022 11:00 Laatste update: 23:00
16

Roman Yaremchuk heeft voor een gevoelige transfer gekozen. Dik een jaar geleden verdedigde de Oekraïner nog de kleuren van KAA Gent, maandagavond werd hij aangekondigd als gloednieuwe recordtransfer van … aartsrivaal Club Brugge. Het kan verkeren, zeker in het voetbalwereldje. Yaremchuk treedt immers in de voetsporen van een waslijst aan eerdere ‘afvalligen’, herinnert VoetbalPrimeur.be zich.

Directe transfers tussen RSC Anderlecht, Club Brugge en Standard Luik, en in mindere mate ook KRC Genk en KAA Gent, dat gebeurt eigenlijk (nog) nauwelijks. Bij de Belgische topclubs leeft de terechte overtuiging dat zulke overstappen bijzonder gevoelig liggen bij de eigen aanhang. Daar bestaat echter een oplossing voor: de tussenstop via een buitenlandse club. De kersverse transfer van Yaremchuk is daar een schoolvoorbeeld van. Mocht de aanvaller vorige zomer al voor Club gekozen hebben, zou dat de stad Gent in lichterlaaie gezet hebben. Na een jaartje SL Benfica zijn er al een pak minder hanen die kraaien. Tijd heelt niet alleen wonden, het voorkomt ze ook.

Het is in deze recente tijden overigens niet de eerste keer dat De Buffalo’s moeten toezien hoe een uitblinker na een jaartje buitenland voor een andere topclub uit ons land kiest. Sven Kums ging Yaremchuk voor. Historische landstitel veroverd en Gouden Schoen in de wacht gesleept: de heldenstatus van de controleur scheerde hoge, Gentse toppen. Toen een avontuur bij Udinese echter niet helemaal uitdraaide zoals verhoopt, trok Kums zijn stoute schoenen aan door voor Anderlecht te zwichten. Het zette wat kwaad bloed in Gent, al is dat inmiddels al lang weer verteerd. Sinds 2019 is Kums namelijk opnieuw Buffalo. Benieuwd of Yaremchuk straks op evenveel clementie kan rekenen …

Zelfs de allergrootste lieveling kan het op een dag volledig verkorven hebben, dat beseft Jelle Vossen maar al te goed. Dankzij ruim 150 wedstrijden en 65 doelpunten in het shirt van Genk leek een standbeeld in de maak, tot een schimmig verhaal hem zowaar bij Club Brugge bracht. Na een jaartje op huurbasis bij Middlesbrough tekende Vossen in de zomer van 2015 bij Burnley FC. Genk gunde hem die overstap van harte, maar kreeg amper twee maanden later een ijskoude emmer water over het hoofd gekieperd, toen de sluipschutter inging op een aanbieding uit Brugge. Als klap op de vuurpijl kroonde hij zich in het eerste onderlinge duel met Genk ook nog eens tot matchwinnaar. Trauma’s in Limburg!

Connectie Luik-Brussel
Dat waren al enkele illustere voorbeelden van transfergevoeligheden uit het Belgische voetbal, maar wie écht op drama belust is, volgde pakweg een decennium geleden best met argusogen de E40 tussen Brussel en Luik. In die periode borrelde de afkeer tussen Anderlecht en Standard feller op dan ooit tevoren, zowel op de groene grasmat als erbuiten. Een heleboel overlap van bepalende spelers voedde die strijd enkel verder. In beide richtingen vielen er ‘verraders’ te noteren, al moet gezegd dat vooral Anderlecht trachtte om de herrezen topclub uit Luik kaal te plukken.

Niet altijd gebruikte paars-wit daarvoor de truc van de ‘buitenland-episode’, want onder meer Mémé Tchité of Imoh Ezekiel maakten gewoonweg rechtstreeks de overstap. Bij de meer iconische spelers konden zowel Anderlecht als het Luikse bestuur zich dat echter niet veroorloven. Bij het trio Steven Defour, Milan Jovanovic en Dieumerci Mbokani wachtten de Brusselaars dan ook gewiekst hun kans af, met ongeloof en volkswoede in de grootste stad van Wallonië tot gevolg. Op Sclessin werd Defour dan maar ontvangen met een walgelijke tifo, terwijl Jova zijn droomtransfer naar Liverpool ook wel erg snel liet varen voor een vervolg bij Anderlecht. Zelden kleurde het Belgische voetbal zo donker.  In het geval van Mbokani ging het dan weer om een koekje van eigen deeg: eerder had de Congolese topspits al het omgekeerde traject bewandeld.

Anderlecht voerde destijds op transfervlak dus de boventoon, al kon Standard haar handen ook niet in onschuld wassen. De hetze rond Jelle Van Damme was het levende bewijs dat ook De Rouches niet vuil waren van een mentaal spelletje op of over de rand. Na enkele prachtige jaren bij Anderlecht kreeg de Oost-Vlaming de kans om zich voor de tweede keer in een Premier-League-avontuur te storten. Al snel bleek evenwel dat hij bij Wolverhampton Wanderers niet kon aarden. In november wierp Standard hem een reddingsboei toe, ondanks een officieel persbericht van even voordien waarin de club bij hoog en bij laag beweerde niet geïnteresseerd te zijn in de krachtige verdediger. Een staaltje liegen dat zelfs de immer minzame Roger Vanden Stock uit zijn rol deed vallen. De toenmalige Anderlecht-voorzitter noemde Van Damme in de nasleep van de transfer “een labiele jongen”. Voorlopig heeft Ivan De Witte die woorden nog niet in de mond genomen over Yaremchuk …