Club Brugge breekt transferrecord voor Muriqi, “de ideale spits” met muizenissen
In navolging van Ferran Jutgla en Cyle Larin moet ook Vedat Muriqi de spitspositie bij Club Brugge komen bevolken. De Kosovaar landde donderdagavond op Zaventem en legt de volgende dagen zijn medische proeven af. Voor zijn komst heeft de titelhouder zelfs een clubrecord aan transfergeld over! De 28-jarige Muriqi doorzwom immers al vele watertjes, al golfden die niet altijd even rimpelloos. Tijd voor een profielschets van VoetbalPrimeur.be.
Alle wegen leiden naar Rome, zo wil het aloude spreekwoord. Geen wonder dus dat Muriqi in de zomer van 2020 bij Lazio SS belandde. Dat betekent echter niet dat al die paden ook gelijk verlopen, wel integendeel. In tegenstelling tot bijvoorbeeld die andere Brugse nieuwkomer Jutgla, die de kans kreeg zichzelf te vervolmaken in de vermaarde ‘cantera’ van FC Barcelona, verliep de weg naar het topvoetbal voor Muriqi via hobbeligere routes. Tot zijn negentiende voetbalde de aanvaller enkel voor lokale verenigingen uit de regio Kosovo-Albanië, waar hij opgroeide. Toen de FIFA Kosovo in 2015 officieel erkende als aparte voetbalnatie, was hij er overigens als de kippen bij om zich beschikbaar te stellen. Dat zal niemand zich tot op heden beklaagd hebben, want achttien interlandgoals later mag hij zich de nationale topschutter noemen.
Maar goed, even verder terug in de tijd. Wanneer Muriqi zich in 2013 meldt bij het bescheiden Teuta Durrës, een (tot dan toe) eenmalig landskampioen uit de Albanese hoogste klasse, besluit de sportieve cel hem een testperiode te gunnen. Die verloopt dermate gunstig dat zijn eerste profcontract een feit wordt. Hoewel hij in dat maidenjaar geen topprestaties op de mat tovert (in januari volgt zelfs een uitleenbeurt), volgt aan het einde van de rit zowaar een aanbieding uit het buitenland. De Turkse tweedeklasser Giresunspor ziet wel heil in de rijzige stormram (1,94 meter) en legt een appel en enkele eieren op tafel om hem binnen te hengelen.
Op dat moment beseft hij het in de verste verte niet, maar Muriqi’s loopbaan zal vanaf dat punt een steile vlucht opwaarts nemen. In zijn tweede seizoen bij Giresunspor legt de Kosovaar zowaar zeventien doelpunten in het mandje. Geen twijfel mogelijk, deze jongen verdient een kans op het hoogste schavotje! Bij Gençlerbirligi pakt de gok nog magertjes uit, maar via Rizespor (opnieuw zeventien rozen) beukt Muriqi de poort naar één van de Grote Drie uit Istanboel alsnog open: Fenerbahçe SK. De campagne 2019-2020 krijgt twee gezichten: De Gele Kanaries boeken een historisch zwak resultaat en vallen zelfs naast de Europese plaatsen, maar aan hun nummer negen zal dat niet gelegen hebben. Met vijftien competitietreffers kroont Muriqi zich tot clubtopschutter.
Romeinse rampspoed
Om het mislopen van de Europese vetpotten financieel op te vangen, besluit Fenerbahçe na lang wikken en wegen om haar aantrekkelijkste kracht ten gelde te maken. Muriqi krijgt bijgevolg een plaatsje centraal voorin de etalage. Toch duurt het bijzonder lang tot er een geïnteresseerde klant aan het venster halt houdt. Pas op 15 september, middenin het nieuwe seizoen dus en richting het einde van de door corona verlengde zomermercato, rept Lazio zich naar de Turkse hoofdstad. Dat doet de Romeinse traditieclub evenwel met een zak boordevol geld in de koffer. Liefst twintig miljoen euro zal het neertellen, waardoor Fener op een jaartje tijd haar oorspronkelijke aankoopbedrag zo goed als verviervoudigd ziet. Van een uitstekende transactie gesproken.
In het Stadio Olimpico is het geloof in haar kersverse speerpunt groot, zo bewijst de transfersom. Die vlam zou echter snel gedoofd geraken … Toegegeven, Muriqi krijgt te maken met een heleboel pech. In de voorbereiding loopt de aanwinst al een blessure op en niet veel later ontsnapt zelfs deze sterke beer niet aan het coronabeestje. Het zorgt ervoor dat de Kosovaar pas midden oktober zijn debuut mag vieren, een achterstand die hij nooit zal weten weg te poetsen. Bovendien is de concurrentie in Italië moordend, zou hij achteraf verklaren in een interview met El Pais. Die smeltkroes aan factoren tovert zijn droomtransfer om in een regelrechte nachtmerrie. Na anderhalf jaar Lazio ogen de cijfers zoals een bloedbad: net 1000 minuten in de Serie A, amper een dozijn basisplaatsen en twee schamele doelpuntjes. Nieuwe horizonten dringen zich op …
Wat kan een mens in zulke lastige tijden beter doen dan een ticketje zon, zee en strand boeken? RCD Mallorca werpt Muriqi (en Lazio) een verlossende strandstoel toe. Vanaf januari mag de spits zich gaan heruitvinden op het grootste eiland van de Balearen. De opdracht daar staat wel in schril contrast met de ambities bij Lazio: terwijl die laatste meestrijdt voor de Europese tickets in de Serie A, is Mallorca in een gevecht om lijfsbehoud verwikkeld in La Liga. De inbreng van gladiator Muriqi blijkt doorslaggevend te zijn! Meteen ontpopt de huurling zich tot vaste kracht in de voorhoede en met vijf levensbelangrijke doelpunten, goed voor liefst acht (!) extra punten in de eindafrekening, parkeert Mallorca zich één puntje boven de rode streep. Destino alcanzado!
De ideale (zweet)spits
Ongetwijfeld heeft ook Club Brugge de impact van Muriqi op Mallorca uitvoerig bestudeerd. Inmiddels lijkt de landskampioen overstag: voor zo’n tien miljoen euro wil het graag haar transferrecord breken voor de 28-jarige targetman. Het takenpakket van Muriqi omvat immers heel wat meer dan enkel ballen in doel jassen. In Turkije omschreef icoon Rüstü Recber hem zelfs onomwonden als “de ideale spits”. Straffe woorden, maar die doelen vooral op zijn brede waaier aan troefkaarten. Muriqi combineert een ijzersterk lichaam namelijk met voldoende snelheid, een uitstekend kopspel, gretige werkijver en een bovenmatig ontwikkeld reukorgaan voor doelpunten. Zei er iemand “ideale spits”?
Bij Lazio leidde dat etiket niet tot de verhoopte successen (mede door een ongezonde portie pech, zoals eerder vermeld), maar voor het overige verdienen zijn voorbije drie passages bij een club (Rizespor, Fenerbahçe en Mallorca) stuk voor stuk het predikaat ‘geslaagd’ opgekleefd te krijgen. Het lijkt erop dat ook voor Vincent Mannaert en Bart Verhaeghe het glas eerder halfvol is. Daarenboven keert één belangrijke Brugse waarde telkens weer terug: Muriqi schijnt een onafhoudend trainingsbeest te zijn. Hoe zijn verblijf bij een club ook verliep, steevast kreeg de Kosovaar complimenten voor zijn vele uren en liters zweet op het oefenveld, die hem op latere leeftijd naar een hoger niveau ontwikkeld hebben. Want No Sweat, No Glory, toch?