VP's 11, de spits (deel 2): Aanspeelpunten én doelpuntenmachines bij de vleet

VP's 11, de spits (deel 2): Aanspeelpunten én doelpuntenmachines bij de vleet

30-05-2022 11:00 Laatste update: 21:17
7

De teerlingen zijn geworpen in de Jupiler Pro League. Nu ook de (overbodige) laatste speeldag tot het verleden behoort, kan VoetbalPrimeur.be de jacht opdrijven op onze traditionele VP 11, de selectie van de beste spelers uit het voorbije seizoen. Deze maandag, aflevering tien: de laatste van twee spitsen. In dit artikel gaan we op zoek naar een aanspeelpunt dat liefst ook nog eens het doel weet staan.

In totaal gaat VP.be op zoek naar elf basisspelers en een trainer, die samen de VP 11 2021-2022 zullen vormen. De stemming gebeurt op twee fronten. De helft van de punten wordt uitgereikt door onze redactie, de andere helft komt van jullie, onze lezers. Stemmen kan je doen door onderaan in de poll jouw voorkeur per positie aan te duiden. Belangrijk om weten: onze VP 11 sturen we de wei in in een 3-5-2-formatie, aangezien die bij een heleboel ploegen in zwang was, waaronder titeluitdagers Club Brugge en Union Saint-Gilloise.

Hugo Cuypers (KV Mechelen)
Van alle geselecteerden is Cuypers ongetwijfeld degene die de grootste progressie geboekt heeft in pakweg tien maanden tijd. Die komt overigens niet uit de lucht gevallen. De Luikenaar staat namelijk bekend als notoir trainingsbeest: steeds als eerste op de club, maniakaal bezig met looplijnen en altijd bereid om nieuwe dingen aan te leren. Als het van hem afhing, stond hij 24u per dag op het oefenveld. Die arbeid wierp haar vruchten af in de vorm van dertien doelpunten en (nog opvallender) acht assists.

Laurent Depoitre (KAA Gent)
Alweer getergd door onnoemelijk veel blessureleed, maar tussen de kwalen door liet Depoitre nog eens bewonderen waarom hij van onschatbare waarde kan zijn voor een elftal. Als het lichaam volledig in orde is, is het een ware nachtmerrie om de bonkige Buffalo te beteugelen. Met zijn oersterke lijf schermt hij elke bal af, maar Depoitre verstaat ook de kunst van ruimte creëren voor opkomende medemaats. Na enkele opzichtige missers begon ook zijn doelpuntenmachine vlotjes te draaien. Tot een nieuw letsel een abrupt einde maakte aan zijn sterke seizoen ... Weg bekerfinale, weg Play-Offs, helaas!

Michael Frey (Royal Antwerp FC
Alle twijfelaars lik op stuk gegeven, en hoe! Toegegeven, het doet nog steeds geregeld pijn aan de ogen wanneer Frey de bal in zijn voeten krijgt. Een prima donna zal hij nooit worden, maar zijn sterkte is net dat hem dat geen ene moer kan schelen. De Zwitser springt, beukt, spurt en knokt zich te pletter, waardoor vijandelijke verdedigers werkelijk geen seconde rust krijgen. Daarbovenop kroonde hij zich met 22 treffers tot vice-topschutter. Met die vijfklapper op het veld van Standard Luik zal Frey nog even in de annalen van het Belgische voetbal blijven staan.

Makhtar Gueye (KV Oostende)
Nog zo'n fenomenaal sterke beer die mandekkers week in week uit om hun moeder doet schreeuwen. De piekperiode van Gueye lag wel voornamelijk voor Nieuwjaar, wanneer hij liefst elf keer raak trof voor KVO. Op die manier hield hij de Kustboys zowat eigenhandig uit de écht gevaarlijke regionen. Naar verluidt zou Vincent Kompany hem willen meenemen naar Burnley. Dat kunnen we best gebruiken, want de stijl van de Championship lijkt op het gespierde lijf van Gueye geschreven.

Christian Kouamé (RSC Anderlecht)
Het seizoen 2021-2022 kan omschreven worden als de revival van de spitsenduo's. Zelfs in het nostalgische Astridpark werd afgestapt van de klassieke aanpak met hoge wingers. Twee centrumspitsen die de defensie van de tegenstander constant aan de praat houden, met die tactiek oogstte Kompany het meeste succes. De onstuimige Kouamé vormde daarin een spilfiguur. Af en toe durft de bal wel eens onbegrijpelijk ver van zijn voet te springen, maar met zijn fysieke overheersing bleek hij een welgekomen aanspeelpunt in de opbouw van paars-wit. Bovendien goed voor dertien goals, waarvan vijf in de beker.

Paul Onuachu (KRC Genk)
De Gouden Stier van vorig seizoen moest Genk naar een nieuwe landstitel loodsen, maar dat plannetje pakte anders uit. Ondanks behoorlijk wat kritiek werkte Onuachu evenwel een bovengemiddeld productieve campagne af. In totaal was de Nigeriaanse dubbele meter toch weer goed voor 23 treffers. Die cijfers komen niet in de buurt van het boerenjaar 2020-2021, maar mogen best gezien worden. Het lijkt erop dat Onuachu deze zomer wél de deur achter zich dicht trekt in Genk.

Deniz Undav (Union Saint-Gilloise)
Je eerste jaar op het hoogste niveau meteen afsluiten als topschutter, het is er weinigen gegeven. Met 25 stuks had Undav een gigantisch aandeel in het sprookjesachtige verhaal dat Union geschreven heeft. Vooral de diversiteit van zijn doelpunten valt op: binnentikkers, kopballen of schoten vanuit de zestien, alles behoort tot zijn krachtenarsenaal. Undav is echter meer dan een goaltjesdief, want in de JPL kent hij zijn gelijke niet in het in de bal komen. Een fraaie transfer naar de Premier League is zijn grootste beloning, al zorgde die er wel mede voor dat zijn Play-Offs net dat tikkeltje minder scherp waren ...

Joshua Zirkzee (RSC Anderlecht)
Als afsluiter komt ontegensprekelijk de sierlijkste spits uit de JPL aan bod. Van alle hoogtepunten van Zirkzee in een paars-wit shirt kan je inmiddels een compilatie maken die hem zo weer bij Bayern München brengt. Die komen hem echter ook tijdens volledige wedstrijden scouten ... Hier en daar is er nog werk aan, vooral vanwege zijn nonchalant ogende stijl. Niettemin heeft Zirkzee zijn stempel gedrukt op de Belgische competitie. Als de technisch vaardige Nederlander nog een jaartje langer aan boord zou blijven in Brussel, kan dat de neutrale fan enkel ten goede komen.