VP's 11, controlerende middenvelders: pechvogel Rits tegen Unions ijzeren tandem

VP's 11, controlerende middenvelders: pechvogel Rits tegen Unions ijzeren tandem

24-05-2022 13:30 Laatste update: 22:34
6

De teerlingen zijn geworpen in de Jupiler Pro League. Nu ook de (overbodige) laatste speeldag tot het verleden behoort, kan VoetbalPrimeur.be de jacht opdrijven op onze traditionele VP 11, de selectie van de beste spelers uit het voorbije seizoen. Deze dinsdag, aflevering zeven: de twee controlerende middenvelders. Met liefst veertien kandidaten om uit te kiezen!

In totaal gaat VP.be op zoek naar elf basisspelers en een trainer, die samen de VP 11 2021-2022 zullen vormen. De stemming gebeurt op twee fronten. De helft van de punten wordt uitgereikt door onze redactie, de andere helft komt van jullie, onze lezers. Stemmen kan je doen door onderaan in de poll jouw voorkeur per positie aan te duiden. Belangrijk om weten: onze VP 11 sturen we de wei in in een 3-5-2-formatie, aangezien die bij een heleboel ploegen in zwang was, waaronder titeluitdagers Club Brugge en Union Saint-Gilloise.

Josh Cullen (RSC Anderlecht)
Niet bepaald iemand met de stijl van het huis, maar eigenlijk kan elk elftal best een 'bijterke' gebruiken. En een 'bijterke', dat is Cullen zeker. Nu al voor het tweede seizoen op rij loopt hij alle gaten dicht op de middenstrook en verovert hij de noodzakelijke ballen, om die vervolgens pijlsnel af te geven aan zijn meer sprankelende ploeggenoten. Werkpaard waarop je een huis kan bouwen.

Julien De Sart (KAA Gent)
De oudste der twee De Sarts draait al even mee in ons vaderlandse voetbal, maar werkte op zijn 27e zijn beste jaargang tot dusver af. Al vroeg noemde Hein Vanhaezebrouck hem onomwonden de beste zomertransfer bij De Buffalo's. Die woorden bleken week in week uit de waarheid. De Sart demonstreerde met goed verdedigend werk, heerlijke crosspasses en enkele verschroeiende afstandsschoten. Gevolg: acht treffers over alle competities heen.

Patrik Hrosovsky (KRC Genk)
Zowat de Genkse dubbelganger van De Sart. Ook Hrosovsky is gezegend met een geweldige pegel van buiten de zestien, getuige enkele pareltjes die hij tegen de touwen jaste, onder meer in tweevoud tegen Club Brugge. Na een ietwat teleurstellend debuutjaar in de mijnstad hebben de supporters hem inmiddels in de armen gesloten.  

Mory Konate (Sint-Truiden)
Over alle speeldagen heen was deze Konate één van de constantste factoren bij De Kanaries. In de rug van meesterbrein Christian Brüls knapte hij het vuile werk op. Daarbovenop toonde de rijzige Guineeër echter ook dat hij over meer dan degelijke voeten beschikt. Vooral zijn eeuwige cool valt op. Eens Konate in balbezit geraakt, begint hij graag aan een zondagse wandeling doorheen het lokale park.

Thierry Lazare Amani (Union Saint-Gilloise)
Felice Mazzu pakte in het wonderlijke verhaal van Union geregeld uit met een meesterzet. De inbreng van Lazare na de winterstop kan onder die noemer gecatalogeerd worden. Bij KAS Eupen en Sporting Charleroi, zijn vorige clubs, kenden we de tengere middenvelder vooral als een lichtgewicht met aardige techniek. Onder Mazzu transformeerde die volledig naar een pitbull met onafhoudelijke diepgang.

Leonardo Lopes (Cercle Brugge)
De laatste jaren herbergt De Vereniging, mede dankzij de steun van AS Monaco, steevast enkele jonge pareltjes met een toekomst in de internationale (sub)top. De 23-jarige Lopes was de voorbije maanden de opvallendste. De Portugees combineert duelkracht met uitstekende balbeheersing en een klare kijk. Als de Belgische elite zich niet haast, ontsnapt Lopes naar een buitenlandse club.

Casper Nielsen (Union Saint-Gilloise)
Van alle Unionisten is de Deen waarschijnlijk de figuur die het meeste medelijden opwekte toen de titeldroom uit elkaar spatte. De energie die Nielsen over een heel seizoen heen tentoonspreidde, was namelijk zo overweldigend dat het aandoenlijk werd. Werkelijk overal op het terrein was het Duracell-konijn terug te vinden. Waar hij de rust vindt om ook aan de bal nog uit te pakken met straffe acties, passes en schoten, is een compleet raadsel.

Denis Odoi (Club Brugge)
Met behoorlijk wat cynisme en zelfs hoongelach onthaald op Jan Breydel, maar al snel sloeg Odoi iedereen met verstomming. Dat iemand die jarenlang bij Fulham FC aan de aftrap verscheen best tegen een balletje kan trappen, was blijkbaar door velen uit het oog verloren. Polyvalentie klonk als één van zijn voornaamste adelbrieven bij zijn voorstelling, maar dat Odoi quasi heel de terugronde op de zes zou heersen, had hij zelf nog het minst verwacht. Knappe zet van Alfred Schreuder!

Nicolas Raskin (Standard Luik)
In het land der blinden is eenoog koning, zo luidt het aloude spreekwoord. Daarmee doen we Raskin echter tekort. Op zijn 21e ontpopte hij en niemand anders zich tot de eerste aanjager van de kwakkelende Rouches. Soms ging dat al eens gepaard met overdreven impulsiviteit, wat hem op liefst negen gele kaarten te staan kwam. Toch maakte Raskin tussendoor evenzeer indruk met zijn kwaliteiten aan de bal.

Mats Rits (Club Brugge)
Lange tijd onderbelicht bij Club, tot Schreuder hem een meer spraakmakende rol aanbood als infiltrerende nummer acht. Zo deed Rits dienst als ideale verbindingsman tussen het verdedigende en het aanvallende compartiment op Jan Breydel. Net wanneer zijn vormpeil de hoogste toppen scheerde, viel de hemel jammer genoeg op zijn kop. Na zijn zware knieblessure in het Lotto Park moet Rits misschien zelfs al een kruis maken over 2022. Die tegenslag zal zijn gunfactor enkel vergroten!

Rob Schoofs (KV Mechelen)
Weinig linkervoeten uit de JPL kunnen zoveel schade aanrichten als die van Schoofs. Even stijlvol als dodelijk. Daarbovenop wordt dat penseelbeen ook nog eens gehanteerd door een uiterst snuggere schilder. Schoofs ziet openingen die anderen niet zien en is de gedroomde foerier binnen het op vaste looplijnen gebaseerde systeem van Wouter Vrancken. Een terugkeer aan de Belgische top wenkt.

Vinicius Souza (KV Mechelen)
Wie de fysiek indrukwekkende Braziliaan in zijn eerste wedstrijden voor KV aan het werk zag, ergerde zich hier en daar misschien aan zijn wat nonchalante houding. Al snel kon je als voetballiefhebber echter niet anders dan verliefd worden. Vini, zoals hij liefkozend genoemd wordt in Mechelen, beschikt over de hele waaier troeven waarover een moderne zes moet beschikken: power, lengte, positiespel en een zuivere passing, zelfs verticaal. Club Brugge en PSV dingen alvast naar zijn hand.

Teddy Teuma (Union Saint-Gilloise) 
Nog zijn manusje-van-alles, maar dan eentje die helemaal tot de Belgische top is doorgestoten. Het fameuze middenveld van Union staat of valt nog het meest met de aanvoerder. Die band draagt hij overigens niet voor niets: ploeggenoten zijn gek op hem vanwege zijn warme charisma en enorme winnaarsmentaliteit. Teuma is evenwel veel meer dan een spirituele mentor. De linkspoot bestrijkt, net als Nielsen, zowat het hele veld en zette zijn spitsbroeders ontelbare keren op weg naar een gevaarlijke situatie. 

Adem Zorgane (Sporting Charleroi)
Ongeveer twee miljoen euro legde Charleroi vorige zomer op tafel voor de 22-jarige Algerijn, naar Henegouwse normen een fiks bedrag. Die centjes hebben zichzelf volledig uitbetaald. Al van bij zijn eerste wedstrijden maakte Zorgane indruk, niet alleen op controlerend vlak, maar ook met enkele knappe steekpasjes. Het zou het begin betekenen van een boerenjaar: voor het eerst aan de slag in Europa, vervolgens zijn debuut als international en zelfs een stek in de Algerijnse selectie voor de Afrika Cup.