VP’s 11, de rechterflank: Clash tussen marathonlopers en stijlvolle dribbelkonten

VP’s 11, de rechterflank: Clash tussen marathonlopers en stijlvolle dribbelkonten

20-05-2022 13:30 Laatste update: 22:58
10

De teerlingen zijn geworpen in de Jupiler Pro League, hoewel er nog een (overbodige) speeldag op het menu staat. Dat weerhoudt VoetbalPrimeur.be er niet van om de tanden al te zetten in onze traditionele VP 11, de selectie van de beste spelers uit het voorbije seizoen. Deze vrijdag, aflevering vijf: de rechterflankspeler/rechtsmidden.

In totaal gaat VP.be op zoek naar elf basisspelers en een trainer, die samen de VP 11 2021-2022 zullen vormen. De stemming gebeurt op twee fronten. De helft van de punten wordt uitgereikt door onze redactie, de andere helft komt van jullie, onze lezers. Stemmen kan je doen door onderaan in de poll jouw voorkeur per positie aan te duiden. Belangrijk om weten: onze VP 11 sturen we de wei in in een 3-5-2-formatie, aangezien die bij een heleboel ploegen in zwang was, waaronder titeluitdagers Club Brugge en Union Saint-Gilloise.

Alessio Castro-Montes (KAA Gent)
Door de machtige ontplooiing van collega Samoise (zie verderop) draafde Castro-Montes geregeld op aan de linkerflank, maar van nature kan hij op rechts minstens even goed uit de voeten. Sportieve dubbelgangers zijn het zeker niet: Castro-Montes kan nog net iets meer teren op zijn kwikzilvere balkunstjes, die zich eveneens uiten in een fraaie traptechniek. Net dat tikkeltje meer X-factor, met andere woorden, al bleek die tot nog toe onvoldoende om Roberto Martinez te overtuigen.

Ali Gholizadeh (Sporting Charleroi)
De dribbelvaardigheid spat er nog steeds van af, al had Gholizadeh wel een merkelijk minder productieve jaargang dan gewoonlijk. Met slechts zeven doelpunten en drie schamele assistjes viel het zelfs enigszins tegen, hoewel niemand twijfelt aan het talent  van de creatieve linkspoot. Misschien is de tijd wel gekomen om eens andere, Belgische lucht op te snuiven? Op technisch vlak heeft de Iraniër alvast zijn stek in de kern van elke topclub uit onze JPL.

Junya Ito (KRC Genk)
Verkozen tot beste speler in het – toegegeven - erg teleurstellende seizoen van de Genkenaars. Aan Ito zal dat evenwel niet gelegen hebben. De consistentie bij de lichtvoetige Japanner is bijzonder knap, zeker op zijn positie, die vaak garant staat voor wisselvallige prestaties. Vergelijk bijvoorbeeld maar met maatje Théo Bongonda … Haarscherpe voorzetten, welgemikte schoten, flukse dribbels of uitgekiend samenspel: bij Ito zit je eigenlijk altijd goed.

Bart Nieuwkoop (Union Saint-Gilloise)
Toen de Nederlander in de zomer van 2021 in het Dudenpark tekende, had hij nog geen enkel officieel doelpunt achter zijn naam staan. Een wonderlijke tien maanden later staat de teller op vier! Het zet tegelijk het meesterschap én de onvoorspelbaarheid van het Union-succes in de verf. Ondanks de vele andere revelaties kreeg ook Nieuwkoop na verloop van tijd de lof die hij verdiende. De ex-Feyenoorder beschikt over zeven longen en heeft de looplijnen van Felice Mazzu perfect in de oren geknoopt.

Matisse Samoise (KAA Gent)
Nog zo’n Duracell-konijn met studs aan. Zelf was hij er niet helemaal zeker van, maar naar verluidt heeft Samoise wel degelijk de grootste VO2-max van alle Buffalo’s. Wie naar zijn wedstrijden kijkt, durft daar eigenlijk niet aan te twijfelen. De rasechte Gentenaar trekt zelfs in minuut 87 nog sprints waar anderen in de openingsfase al niet meer toe komen. Hem eenvoudig wegzetten als een loopwonder doet hem overigens oneer aan, want Samoise komt ook voetbaltechnisch steeds beter uit de verf. Nu al één van de paradepaardjes van Hein Vanhaezebrouck.

Andreas Skov Olsen (Club Brugge)
Amper vier maanden tijd heeft de 22-jarige Deen nodig gehad om zich in de harten van vele Brugse (en neutrale) fans te spelen. Bij Genoa FC bleef hij wat ter plaatse trappelen, maar op Jan Breydel heeft Skov Olsen zijn talentenbron weer aangeboord. Zijn wintertransfer was misschien wel doorslaggevend voor het hele titelverhaal! De zeventienvoudige international schakelt gemakkelijk een man uit, schiet met scherp en kan met zowel links als rechts uiterst precieze voorzetten afleveren. Met zulke troeven moet het ooit toch wél eens lukken in een Europese topcompetitie.

Sandy Walsh (KV Mechelen)
Het is intussen al bijna tien jaar geleden dat de Belgische Nederlander zijn debuut vierde op onze velden, toen nog als jeugdproduct van KRC Genk. Anno 2022 vormt hij het ideale antigif tegen een kwalijke tendens in het voetbalwereldje, namelijk dat talent zo snel en spectaculair mogelijk ontgonnen moet worden. Niet zo in het geval van Walsh. Pas op zijn 27e is de rechtsachter tot volle wasdom gekomen. Daar mag hij de spelprincipes van Wouter Vrancken voor bedanken. Bijgevolg zal het pijn doen om te horen dat de succestrainer zijn koffers gepakt heeft in Mechelen …