VP's 11, de rechterverdediger: Drievoudige kampioen Mata tegen stevige beren

VP's 11, de rechterverdediger: Drievoudige kampioen Mata tegen stevige beren

17-05-2022 18:00 Laatste update: 18-05-2022 08:07
2

De teerlingen zijn geworpen in de Jupiler Pro League, hoewel er nog een (overbodige) speeldag op het menu staat. Dat weerhoudt VoetbalPrimeur.be er niet van om de tanden al te zetten in onze traditionele VP 11, de selectie van de beste spelers uit het voorbije seizoen. Deze dinsdag, aflevering twee: de rechterverdediger, die rechts in de driemansverdediging staat.

In totaal gaat VP.be op zoek naar elf basisspelers en een trainer, die samen de VP 11 2021-2022 zullen vormen. De stemming gebeurt op twee fronten. De helft van de punten wordt uitgereikt door onze redactie, de andere helft komt van jullie, onze lezers. Stemmen kan je doen door onderaan in de poll jouw voorkeur per positie aan te duiden. Belangrijk om weten: onze VP 11 sturen we de wei in in een 3-5-2-formatie, aangezien die bij een heleboel ploegen in zwang was, waaronder titeluitdagers Club Brugge en Union Saint-Gilloise.

Carlos Cuesta (KRC Genk)
Laat ons meteen een strafwerktuig bovenhalen: eigenlijk heeft Cuesta een campagne onder zijn standaarden afgewerkt. De Colombiaan, één van de vele in de Genkse achterhoede, bleek slechts zelden de onverzettelijke beer die hij zich in zijn debuutseizoen getoond had. Een goede coach weet echter ook wanneer hij moet zalven. Door de verstoorde voorbereiding en de vele interlandonderbrekingen beschikte Cuesta voor Nieuwjaar nooit over de noodzakelijke basis om zich te onderscheiden. Na de winterstop krikte hij zijn niveau op, al zorgde het (overdreven) rotatiesysteem van Bernd Storck voor blijvend zand in de machine. Potentieel kan Cuesta op deze positie evenwel een uitblinker van formaat zijn.

Andreas Hanche-Olsen (KAA Gent)
In tegenstelling tot zijn Genkse tegenhanger presteerde deze Noor wél op de tippen van zijn tenen. Wie weet werkte hij zelfs het beste jaar uit zijn loopbaan af! Met zijn hoge aantal gewonnen duels en zijn tactische discipline is Hanche-Olsen een gedroomde pion in de driemansverdediging van Hein Vanhaezebrouck. Dat systeem is hem tactisch overigens op het lijf geschreven. Ook bij de Noorse nationale ploeg trok de blonde mandekker zijn vormpeil door. Stille kracht van het succes der Buffalo's.

Daiki Hashioka (Sint-Truiden)
Een van de vele discipelen uit de Japanse enclave op Stayen, maar waarschijnlijk wel de meest betrouwbare van hen allemaal. De rechtsachter, die zowel de hele flank voor zijn rekening kan nemen als in een meer centrale rol uit de voeten kan, speelde dan ook zowat alle (belangrijke) minuten bij STVV, dat in het slot van de competitie nog een straffe reeks neerzette en op een zucht strandde van de Europe Play-Off. Zoals vele van zijn landgenoten heeft Hashioka de werkkracht, de tactische discipline en de fysieke diepgang om het te maken in het Belgische voetbal.

Ismaël Kandouss (Union Saint-Gilloise)
Wonderdokter Felice Mazzu liet verschillende nobele onbekenden bij het grote publiek boven zichzelf uitstijgen, maar zijn strafste huzarenstukje is misschien wel Kandouss. De 24-jarige Franse Marokkaan draaide veel langer dan voorspeld mee in het verrassingselftal uit Sint-Gillis. Technisch durft er al eens een en ander fout lopen (nu ja, een heleboel), maar op het vlak van duelkracht en grinta dreef Kandouss maandenlang menig aanvaller tot wanhoop. De Brusselse tank op de rechterflank, zou een amateurdichter op zijn kaartje schrijven!

Stefan Knezevic (Sporting Charleroi)
In tegenstelling tot het vele geweld uit deze selectie opereert de zomeraanwinst van De Carolo's eerder vanuit de schaduw. Minder opvallend betekent echter niet minder sterk, wel integendeel. De Zwitser, die zijn hele eerdere loopbaan voor FC Luzern uitkwam, is typisch zo'n speler van wie je past opmerkt hoe goed hij is wanneer hij er eens niét bij loopt. Gelukkig voor Charleroi viel de keren dat dat gebeurde, op één hand te tellen. Met zijn lengte van 1,87 meter valt Knezevic moeilijk te vloeren in de lucht, al valt ook op zijn inspeelpassen amper iets af te dingen.

Clinton Mata (Club Brugge)
Al jaren een vaste waarde in deze verkiezing en zijn prijzenkast onderschrijft dat enkel. Voor de derde keer in evenveel seizoenen tijd heeft Mata zich tot de beste van België gekroond, alvast op ploeggebied. De Luikse Angolees behoort echter ook individueel tot het neusje van de JPL-zalm. In zijn beste dagen valt hij simpelweg onmogelijk te passeren. Bovendien koppelt Mata die defensieve oerkracht aan verscheurende aanvallende impulsen. Een klasbak pur sang.

Jordi Vanlerberghe (KV Mechelen)
Hoewel Wouter Vrancken normaal gezien opteert voor een viermansverdediging, zou Vanlerberghe perfect de rol aan de rechterkant kunnen invullen in een variant met drie centrale mandekkers. De gewezen Club-speler heeft namelijk de snelheid, de duelkracht én beheerst de kunst van het inschuiven met de bal aan de voet. Daarnaast durft hij al eens gevaarlijk uithalen vanop grote afstand, zoals hij enkele keren demonstreerde tijdens de voorbije maanden. Na enkele moeilijke jaren is Vanlerberghe weer helemaal aan de oppervlakte verschenen.