Vijf lessen uit speeldag 24: Unions waarschuwing, fletse status quo en edelmetaal

Vijf lessen uit speeldag 24: Unions waarschuwing, fletse status quo en edelmetaal

28-01-2022 08:30 Laatste update: 23:00
5

De voetbaltrein dendert onverminderd voort en er zit een leuk weerzien aan te komen in de Jupiler Pro League. Vanaf dit weekend zijn de supporters namelijk weer welkom in de Belgische stadions. De voorbije dagen trok het circus zich nog voor een laatste keer (?) op gang zonder aanwezigen. Vanuit haar luie zetel slaagde VoetbalPrimeur.be er echter evenzeer in om vijf lessen te trekken uit speeldag 24.

De boodschap van Union
Reikhalzend keek elke Belgische voetbalfan uit naar de confrontatie tussen de verrassende nummer één en de (vooraf) gedoodverfde titelfavoriet. Wie gedacht had dat Club Brugge even de puntjes op de ‘i’ zou zetten tegen Union Saint-Gilloise, kwam bedrogen uit. De troepen van Felice Mazzu legden de troefkaarten op tafel die hen in 2021 naar de top hadden geloodst: een ijzeren organisatie, compacte ruimtes en vernuft in de omschakeling. Enkel die laatste peiler, het meedogenloze killer-instinct voor doel, ontbrak bij Dante Vanzeir, maar aan het einde van de rit heeft Union wel een waarschuwing van jewelste afgevuurd. Deze ploeg is niet van plan om zich zonder slag of stoot van de troon te laten verdrijven!

Edelmetalen Mikautadze
De Luikse Raphaël Holzhauser luistert naar de naam van Georges Mikautadze. Waar de Oostenrijker (voornamelijk vorig seizoen) K. Beerschot V.A. naar een hoger niveau tilde, maakte de Georgische Fransman het verschil in dé zespuntenwedstrijd uit de degradatiestrijd anno 2022. Met enkele flitsende acties én een levensbelangrijke treffer velde Mikautadze misschien wel het doodsvonnis van De Ratten. Zo zit de sensatie van afgelopen seizoen in Eerste Klasse B nu ook bij de elite aan acht rozen. Plots gaapt opnieuw een tienpuntenkloof van Seraing richting het Kiel, mét een enorme mentale opsteker erbovenop. Als Beerschot haar vege vel nog wil redden, zal het de komende elf wedstrijden liefst vier keer meer moeten winnen dan haar concurrent. Ga er maar aan staan, met tot op heden slechts drie zeges op de teller ...

Verstikkend Cercle
Toegegeven, het pad werd gedienstig geplaveid door Wesley Hoedt, maar wij durven er veel om verwedden dat Cercle Brugge zelfs met elf tegen elf had mogen juichen bij RSC Anderlecht. Terwijl de thuisploeg een kansarme prestatie op de mat legde, sneed de groen-zwarte verdrukkingsmachine van Dominik Thalhammer haar vakkundig de adem af. Geen moment kreeg de (herschikte) achterhoede van de Brusselaars de tijd om zich te herstellen. De flukse Rabbi Matondo toonde zich de vaandeldrager van dat pressingsvoetbal. Met zijn verschroeiende versnelling dwong hij eerst de rode kaart voor Hoedt af, om vervolgens betrokken te zijn bij beide doelpunten. Nog dromen van de top-vier, dat is wishful thinking, maar er heeft zich zonder twijfel een stevige concurrent voor de Europe Play-Off aangediend.

Gelijkspel = koning
De kwieke overwinning van Cercle sprong extra nadrukkelijk in het oog op een speeldag waar de puntendeling regeerde. In de linkerkolom leverde dat een zelden geziene status-quo op. Enerzijds deden Royal Antwerp FC en KAA Gent uiteindelijk de slechtste zaak, door zich op eigen grond niet te kunnen ontdoen van een op papier haalbare tegenstander. Anderzijds zullen die teams opgelucht ademgehaald hebben dankzij de resultaten uit de overige wedstrijden. Een maat voor niets, zo zou je deze 24e speelronde kunnen omschrijven, al knoopt elke titelpretendent de boodschap van Union best in de oren. Oh ja, misschien kroont KRC Genk of KV Mechelen zich retrospectief toch nog tot de morele winnaar, als ook dat inhaalduel niet op een gelijkspel eindigt tenminste …

Ademnood?
Los van de vele draws viel ook op dat het vertoonde spel behoorlijk flets oogde. Topploegen als Anderlecht, Antwerp en Gent geraakten maar niet in de hoogste versnelling, zelfs niet in een thuiswedstrijd voor weliswaar lege tribunes. Ook in de kraker tussen Club en Union bleef de neutrale liefhebber waarschijnlijk op haar honger zitten. Dat zelfs de immer koele Vanzeir scherpte te kort kwam om raak te treffen, spreekt boekdelen. Terwijl zowat overal in Europa een welverdiende pauze op het programma stond vanwege interlandvoetbal, draaide de mallemolen in ons land gewoon verder. Hopelijk levert het geen uitgebluste ploegen op zodra de laatste rechte lijn écht in beeld verschijnt.