VP 11 v/d heenronde, spelmaker: klasbakken op leeftijd, de constantste en Vanaken

VP 11 v/d heenronde, spelmaker: klasbakken op leeftijd, de constantste en Vanaken

27-12-2021 11:00 Laatste update: 14:00
2

Nu het kerstweekend achter de rug ligt en de voet van de kerstboom akelig leeg oogt, verschuift de aandacht van de mensheid zich naar de overgang van oud naar nieuw. Bij de redactie van VoetbalPrimeur.be staat deze periode vooral in het teken van lofbetuigingen uitdelen. Dat doen we onder meer via de verkiezing van het Elftal van de Heenronde. In deze zesde aflevering: de aanvallende middenvelder.

Met ‘heenronde’ doelen we niet noodzakelijk op de eerste zeventien speeldagen van de lopende competitie, maar simpelweg op alle wedstrijden die tot dusver gespeeld zijn in de Jupiler Pro League, van eind juli tot en met eind december dus. De VP 11 staan opgesteld in een 4-4-2, met een ruit op het middenveld.

Christian Brüls (Sint-Truiden)
Net zoals de allerbeste fles Pomerol wordt deze Brüls enkel beter met de jaren. In het tactische plan van Bernd Hollerbach vormt onze drietalige landgenoot de cruciale schakel tussen verdediging en aanval. In de omschakeling pakt hij geregeld uit met een geweldige dieptebal of flankverandering om vanonder de druk uit te geraken. Zijn verraderlijke afstandsschot bezorgde STVV daarnaast al enkele gouden punten.

Youssef Maziz (RFC Seraing)
De nauwgezette volgers van Eerste Klasse B hadden hem eerder al getipt als revelatie na de promotie. Die voorspelling is misschien wel nog indrukwekkender uitgekomen dan oorspronkelijk vermoed. Dankzij de vrije rol die Jordi Condom hem toedichtte, is Maziz erin geslaagd een bijzonder fraai rapport te verzamelen: zes doelpunten, zeven assists. Als Seraing haar plekje in de JPL weet te behouden, mag het een kaars branden voor haar technicus.

Xavier Mercier (OH Leuven)
Nu al jaren de absolute meester van de laatste pass. Ook dit seizoen strooit de Fransman weer met het ene listige balletje na de andere haarfijne voorzet. Aan terugverdedigen heeft Mercier een broertje dood, maar daar knijpt Marc Brys met plezier een oogje voor dicht. Wie in zeven verschillende wedstrijden uitpakt met een pass die rechtstreeks tot een doelpunt leidt, mag simpelweg iets meer dan een normale sterveling.

Ryota Morioka (Sporting Charleroi)
Onder Edward Still durft zijn positive wel eens te variëren, al heeft dat geen enkele invloed op zijn impact op het elftal. Teruggezakt of dieper doorgeschoven: zowat elke aanval der Zebra’s passeert langs de voeten van Morioka. Nu de Japanner de kaap van de dertig gerond heeft, beschikt hij over het vakmanschap om het tempo van zijn elftal meesterlijk te reguleren. De metronoom van Charleroi voegt daar geregeld een statistiek aan toe. Tik tak.

Stef Peeters (KAS Eupen)
In de categorie ‘mooiste linker’ kent Peeters al jaren zijn gelijke niet. Ook na zijn afgeketste transfer naar Standard Luik (achteraf bekeken misschien maar goed ook?) scheert de middenvelder hoge toppen. Hij maakte zelfs de historische eerste plaats van Eupen mee in de tussenstand, voor het eerst in de geschiedenis van de club. En dus is het op zijn 29e stilaan vijf voor twaalf: krijgt deze sierlijke linkspoot eindelijk eens de kans aan de Belgische top?

Lior Refaelov (RSC Anderlecht)
Eigenlijk is het onbegrijpelijk dat de regerende Gouden Schoen in oktober en november nauwelijks in de (basis)plannen van Vincent Kompany voorkwam. Ondanks zijn gevorderde leeftijd heeft de 35-jarige Refaelov nochtans alle parameters mee. In de veertien JPL-partijen waarin hij aan de aftrap verscheen, verloor Anderlecht enkel op Genk. Sinds de vedette eind november weer tot de vaste elf hoorde, scoorde hij prompt zes keer in een maand tijd én klopt het tactische plaatje meer dan ooit. Op onversneden klasse staat geen leeftijd!

Rob Schoofs (KV Mechelen)
Wat een boerenjaar maakt de spelverdeler van Malinwa door. Van januari tot december was Schoofs waarschijnlijk de meest constante speler op de Belgische velden. Echt uitzonderlijke hoogstandjes laat de Limburger zelden bewonderen, maar het spelinzicht en de eenvoud waarmee hij ronddartelt, spreekt boekdelen. Dat hij in Mechelse kringen wordt voorgedragen als dark horse voor de Gouden Schoen, is niet meer dan wishful thinking, maar een plek in VP’s 11 zou niet gestolen zijn.

Hans Vanaken (Club Brugge)
Als tweevoudige Gouden Schoen is Vanaken uiteraard een vaste klant in onze eindejaarslijstjes. Na een uitstekende heenronde wordt die traditie in ere gehouden, zoals dat hoort in symbolische tijden als de kerstperiode. Het is knap hoe het uithangbord van Club zijn ontgoochelende EK heeft doorgespoeld. In de Champions League zette Vanaken zowaar vijf keer op rij de netten bol, tussendoor schitterde hij als vanouds op bekend JPL-terrein. Volgens sommigen presteert de Limburger zelfs beter dan ooit …

Adem Zorgane (Sporting Charleroi)
Tot slot krijgt ook het maatje van Morioka zijn plek onder de zon. Afgelopen zomer importeerde Charleroi deze Zorgane rechtstreeks vanuit de Algerijnse competitie, maar van een aanpassingsperiode was helemaal geen sprake. Een echte spelmaker kan je hem niet noemen; met zijn combinatie van kracht, infiltratievermogen en technisch meesterschap situeren zijn troeven zich echter wel degelijk naar voren toe. Gezien zijn 21 lentes lijkt Zorgane op een dag voorbestemd voor één van de traditionele Belgische topclubs.

Nu is het aan jou! Via de poll kan je stemmen op jouw favoriet op deze positie. De stemmen van onze lezers zullen finaal voor de helft van de punten tellen; de andere helft wordt uitgereikt door onze redactie.