Carrière Oulare dooft langzaam uit: amper twee invalkansen bij 23e in Championship

Carrière Oulare dooft langzaam uit: amper twee invalkansen bij 23e in Championship

15-12-2021 10:00 Laatste update: 22:34
12

Halverweg het seizoen 2021-2022 is het oorverdovend stil rond Obbi Oulare. Ooit was Brugge te klein voor de toen imposante tiener, later toonde hij bij Royal Antwerp FC nog vlagen van zijn klasse, maar de voorbije jaren ging het steil achteruit met zijn veelbelovende loopbaan. Bij Barnsley FC komt hij momenteel nauwelijks tot niet aan de bak.

Het zou een uitstekende vraag zijn op de gemiddelde Vlaamse voetbalquiz: bij welke club staat Oulare vandaag de dag op de loonlijst? Reken er maar op dat enkele ploegen het antwoord schuldig zouden moeten blijven. Wie Barnsley FC invult, heeft ongetwijfeld vorige zomer de transferactualiteit op de voet gevolgd, want aan zijn sportieve prestaties houdt Oulare geen aandacht meer over, helaas ...

Het was nochtans allemaal zo veelbelovend begonnen. Toen Oulare op zijn achttiende al zijn intrede maakte in de hoofdmacht van Club Brugge, leek the sky the limit. Gezien zijn uit de kluiten gewassen lichaam werd hier en daar al snel de vergelijking gemaakt met Romelu Lukaku. Net als hem trok Oulare al vroeg richting de Engelse Premier League, meer bepaald naar Watford FC. Daar houdt de parallel met Big Rom echter op, want het razende tempo over het Kanaal bleek toch nog wat te hoog gegrepen.

Vruchteloze Odyssee op zoek naar doelpunten
Een zwerftocht langs een heleboel huurclubs was het gevolg. Bij SV Zulte Waregem en Willem II kon Oulare niet bepaald schitteren, maar in dienst van Royal Antwerp FC toonde hij toch nog eens flitsen van zijn enorme potentieel. In principe heeft de zoon van Souleymane (ex-KRC Genk onder meer) alle kwaliteiten om de diepe spits van een Belgische topclub te zijn: krachtig, groot, snel, behoorlijk voetenspel ...

Om dan toch voort te gaan op de (oneerlijke) vergelijking met Lukaku, ligt het grootste verschil echter in efficiëntie voor doel. In zijn nu al achtste seizoen op het hoogste niveau geraakte de aanvaller nooit verder dan drie schamele competitietreffers. Daarnaast wordt de naam van Oulare onlosmakelijk verbonden met blessureleed. Zijn pezen en gewrichten lijken de gigantische spierkracht van zijn lijf niet te kunnen verdragen, wat resulteert in het ene na het andere spierletsel.

De Engelse connectie
Toen Oulare ook bij Standard Luik geen potten kon breken, dreigde zijn carrière pas echt te verzanden. Na een initiële huurperiode besloten De Rouches nochtans om hem definitief over te nemen van Watford. De voorbije twee campagnes kon onze landgenoot overigens niet klagen over een gebrek aan speelkansen. Daarin toonde hij zich te vaak onbeholpen, al bleek de existentiële crisis die Sclessin doormaakt, uiteraard geen geschenk. Aan het einde van de rit verzeilde Oulare er zelfs in de B-kern.

Nog maar eens op zoek naar andere oorden, luidde het devies afgelopen zomer. Gelukkig blijft Oulare in Engeland een degelijke reputatie genieten. Zo kwam Barnsley hem op het spoor. Hoewel The Tykes één van de kleinste budgetten hebben uit het Championship, schopten ze het in mei wel tot de promotie-play-offs. Daarin moesten ze hun meerdere erkennen in Swansea City. De uitstekende campagne gaf Oulare wel het vertrouwen dat het Noord-Engelse stadje een gunstige bestemming kon zijn, waar overigens met Aaron Leya Iseka een tweede (vergeten) Belgische aanvaller landde.

Het draaide, niet voor het eerst, anders uit. Vanwege zijn verbanning in Luik kwam Oulare met een stevige fysieke achterstand aan in Barnsley. Het duurde lang voor hij die weggepoetst kreeg. Bovendien maakte Barnsley een dramatische start en verkeert het momenteel als 23e en voorlaatste in acuut degradatiegevaar. Pas op 20 oktober, zo'n tien maanden na zijn laatste officiële speelminuten, kreeg de spits voor het eerst een stekje op de bank. Sindsdien haalde hij afwisselend de selectie. Trainer Poya Asbaghi gunde hem tot dusver slechts twee invalbeurtjes, goed voor 27 minuten in totaal. Te weinig om zijn loopbaan weer op de rails te krijgen, al zal het Oulare deugd doen dat hij tenminste weer wedstrijdfit is. De eeuwige vraag blijft echter door ieders hoofd spoken: hoe lang zal dat zo blijven?