Nzolo buisde drie keer op medische testen: "Ik vond het te riskant"
Hoe zou het nog zijn met Jerôme Nzolo, de ref met de eeuwige glimlach? Hij is momenteel actief binnen het Gabonese ministerie van Sport. Nzolo maakte tijd vrij voor Sport/Voetbalmagazine en wil graag een paar dingen verduidelijken.
Nzolo verdween in april 2015 volledig uit beeld, nadat hij meerdere keren was gezakt voor de fysieke testen. Zo werd het een einde in mineur voor de viervoudig Scheidsrechter Van Het Jaar, die nog lang niet dacht aan stoppen. "Dat klopt. Ik was niet van plan om als scheidsrechter te stoppen, ik had nog vier of vijf mooie jaren voor me. Ik heb toen voor- en nadelen afgewogen en gekozen voor nieuwe uitdagingen. Zonder spijt of verbittering. De dag waarop je geboren wordt, weet je al dat je ooit moet gaan."
Nzolo zakte drie keer voor de medische testen, dat was slecht voor zijn imago. "De eerste keer was er een hittegolf. Alle artsen raadden het af om aan sport te doen, op tv en radio werd gewaarschuwd voor gezondheidsrisico’s. Maar de test ging door. Ik begon aan de reeks sprints, maar ik ben er zelf mee opgehouden. Ik vond het te riskant. En dan hoor en lees ik vreemde commentaren, zoals: ‘Het is een Afrikaan, die is toch aan de hitte gewend? Waarover klaagt die nu?’ Kun je je dat voorstellen?"
Daarna gooide blessures roet in het eten. "Ik doe de test opnieuw en blesseer me aan de dij. Daarop train ik als een gek om weer fit te geraken. Twee maanden lang werd ik begeleid door artsen en kinesisten, maar op het moment dat ik klaar was voor de derde test, begaf mijn dij het opnieuw. Toen heb ik de knop omgedraaid. Ik was nooit geblesseerd geweest en dan twee keer op korte tijd: dat moest een teken zijn. Ik heb de juiste conclusies getrokken. Om top te zijn in de arbitrage, moet alles goed zitten in je hoofd. Dat was bij mij niet meer het geval. Het was beter om definitief te stoppen.
Te zwaar?
Door het falen van Nzolo werden er vragen gesteld bij de fysieke testen. Zijn die te lastig? "Neen, die waren niet te zwaar. Refs moeten vandaag topatleten zijn. Om goed te fluiten moet je kort op de actie zitten, dus moet een arbiter meer en meer lopen. Als een speler van Charleroi acht kilometer loopt, loopt een van Anderlecht er tien en loopt een scheidsrechter er twaalf. Op internationaal niveau is dat nog meer. En het gaat niet alleen om uithouding, hé! Als die tests dus voorzien in sprints met achttien kilometer per uur, wat heel straf lijkt, dan choqueert mij dat geenszins."